Umiejscowiona w sercu Lasu.

Stevie siadł. Rozglądał się, coś słyszał.

Slendy przeszedł tutaj i położył się na trawie uśmiechając.

Nagle z krzaków wypadł jakiś kucyk.
- Moment... Xana!

Slendy spojrzał na nieznajomego kuca. Dało się słyszeć warkot diabła pomieszany z warkotem demona.
S: Kto to znów...?

Stevie pobiegł do klaczki.
- Xana... Xana! Xabi...

S: To nic mi nie wyjaśnia... - Jego głos znów był przekształcony. - Jeśli mi zaraz nie wyjaśnisz, kto to.. To po prostu ją zeżre... I tak już głoduje miesiąc, a samym, głupim świniakiem się nie najem...

- Xana, moja najlepsza przyjaciółka. Dotarliśmy tu razem, ale ona się odłączyła.
Pogładził jej grzywę i pocałował w czoło, za co puknął się w głowę.

S: Aha... - Jego sierść porządnie się nastroszyła, ale głos powrócil do normy.

Xana się obudziła.
- O... Hola Senior Steven...
Idzie kimać.
- Jestem od niej o trzy lata starszy...- Stevie westchnął.

Spojrzał na Xanę.
S: Klacze... - Mruknął głośno.

- Słodka, nieee? Zawsze mówiła mi Stevie... mimo różniczy wieku.

S: Ta, strasznie... No chyba, że na obiad....

- Gdybyś kiedyś chciał, to pokaże ci miejsce pełne kucyków. Dwadzieścia dwa od strzału.

S: Mmm.. Nie mów mi o jedzeniu... - Jęknął i się wzdrygnął, skóra na żebrach się poruszyła.

- Ups, sorka.
Xana poruszyła się.

Demon co chwila zerkał na Xanę.

Xana budzi się i wstaje.
- O, Stevie! Jak miło! Śniły mi się przygody i... eee? Kto to jest? Gdzie my jesteśmy?

Slendy podchodzi do Xany i patrzy na nią.
S: Jestem Slendy, moja droga... - Uśmiechnął się tajemniczo.

- X-Xana... wow, nigdy nie widziałam takie stworzenia... jesteśmy kucykami?
Nagle zdała sobie sprawę co powiedziała.

S: Stworzenia, co? - Syknął zirytowany. Stanął przed nią i spojrzał na nią.

- O-o przepraszam, nie chciałam, wybacz.
Zakłada kopyta na głowę.

Slendy przez chwilę milczy, po czym się usmiecha.
S: Nie bój się... Jestem demonem... Podczas nocy zdarza mi się postraszyć...

- Nie zrobisz mi nic, prawda?

S: Tylko postraszę... - Powiedział krótko i odszedł od Xany wpatrując się w niebo.

Xana odetchnęła z ulgą. Uśmiechnęła się do Stevena.
- Nie domyślił się, że jesteśmy lu...
- Szszsz...

Draco podleciał do reszty.

- Cześć Drac.
Steven uśmiechnął się i popchnął nosem Xanę.
- To jest Xana.
Xana uśmiechnęła się nieśmiało.

Draco uśmiechnął się do Xany.
- Przyjaciele? Rodzina?

Xana się lekko rumieni.
- N-najlepsi przyjaciele...
Stevie kiwa głową.

- Heh.

Stevie westchnął i spojrzał na swój znaczek. Posmutniał.

- Coś nie tak?

Stevie spojrzał na niego niepewnie. Xana odwróciła wzrok do Stevena.
- Powiedzieć?
- Lepiej późno, niż wcale...

- Tak?

- Bo... my nie jesteśmy od urodzenia kucykami...
Powiedział ciężko Steve.
//sorka, ale to chyba nie łamie regulaminu? XD//

// nie, nie. xD //
- Jak to?

- My... jesteśmy ludźmi... trafiliśmy z przyjaciółmi w jakiś portal i... trafilismy tu...
Xana klepie lekko Steve'a.

Draco był zdziwiony.
- Ludzie... a co to?

Stevie wyciągnął małe zdjęcie. Zdjęcie do paszportu.
- To kompletnie inny wymiar...

- Czym są ci... ludzie...?

- Nie wiem jak to wyjaśnić... nie są podobnie do kucyków. Potrafimy prowadzić auto, grać w piłkę nożną... mamy ręce, dzięki kciukom przeciwstawnym chwytamy różne rzeczy... nie posiadamy nic takiego jak urocze znaczki.
Zakłopotany.

- Auto?

- Coś takiego jak bryczka, ale jeżdżąca bez koni.
Xana uśmiechnęła się i poklepała Stevena, za dużo się już naopowiadał.

- Hm... No cóż... Nigdy o ludziach nie słyszałem...

Z krzaków wyszła młoda klacz. Miała złamane skrzydło i poszarpaną grzywę.

Stevie i Xana obrócili się w stronę klaczki.

Draco podszedł do klaczki i zaczął oglądać skrzydło.
- Hm... wszystko dobrze?

Lara stanęła w miejscu.
-Nic mi nie jest - odpowiedziała.

Xana pokręciła łbem.
- No... nie powiedziałabym...

-E tam. Na wykopaliskach często mi się to zdarza.

- Złamane... Może idz lepiej do szpitala?

Steve chciał podejść do klaczki, Xana poszła za nim.

Lara spojrzała na skrzydło.
-Tak w ogóle co to za miejsce?

- Nas się nie pytaj...
Steve pokręcił głową, Xana przydeptała mu ogon.

- Taka pewna dolinka...

-To ja wracam na wykopaliska. Może jeszcze coś znajdę - powiedziała z uśmiechem - Tylko w którą to było stronę? - dodała cicho.

- Skleroza...
Steve spojrzał na Xanę.
- Przestań być zazdrosna o każdą klacz jaką spotykam.

-Było by mi łatwiej gdyby nie ta głupia skała - mruknęła cicho Lara po czym zaczęła iść w kierunku z którego przyszła.

- Nie! Czekaj! Chodz lepiej do szpitala!

- Właśnie! Tak zazwyczaj giną... ludzie. Psy, koty...

-Po co? Złamałam tylko skrzydło - powiedziała to tak jakby omawiała pogodę.

- Może wdać się zakażenie, sepsa, brud może się dostać do rany i konieczna będzie amputacja skrzydła...
Wymieniła Xana.

Lara zrobiła minę typu WTF.

- No właśnie, lepiej nie ryzykować.

-No dobra, ale ja się tu nie orientuję. Przyleciałam bo słyszałam że są tu jakieś wykopaliska.

- Noc chyba, że chcesz latać o jednym skrzydle. O ile tak się da.
Dodał Stevie.

Draco westchnął.
- Chodzcie za mną.

// przenosimy się do szpitala //

Steve ruszył za Draco, za Stevem Xana.
//łoki//